Tijdens de Onderwijsdagen van SURF woonde de redactie de sessie van Zac Woolfitt Catching the wave of video teaching” bij. Hierbij een kort verslag van de sessie: Zac heeft een onderzoek gedaan naar video gebruik onder docenten binnen de afdeling Marketing, Toerisme en Vrijetijdsmanagement  van toegepaste wetenschappen bij InHolland (Diemen). 

“The wave” staat voor een golf van verandering. Ter illustratie vertelde Zac dat hij voor het eerst ging golf-surfen in California. Hij kon de golf niet halen zonder de hulp van zijn ervaren vriend, die al sinds zijn jeugd een fanatiek surfer is. Een van de belangrijkste conclusies uit zijn onderzoek is dat goede ondersteuning een vereiste is voor docenten die met video willen gaan werken: Zonder ondersteuning geen golf van verandering. 

Video camera;s per persoon
Zac trapte de sessie af met de vraag wie in de zaal een video camera bij zich hadden. Daarna vroeg hij wie er twee video- camera’s bij zich had en wie drie of meer. Bijna iedereen had een of twee apparaten waar hij mij kon filmen (telefoon en/ of tablet). Het maximum was drie video camera’s. Drie video camera’s per persoon, dat kon je je een tiental jaar geleden niet voorstellen!

Educatieve filmpjes
Zac vraagt wie in de zaal wel eens een educatief filmpje heeft gemaakt. Bijna de helft van de aanwezigen blijkt daar ervaring mee te hebben. Het publiek is waarschijnlijk niet representatief voor de meeste onderwijsinstellingen, daar zullen minder dan de helft van de docenten zelf onderwijs video’s maken.

Onderzoek
Zac vertelt over het onderzoek dat hij heeft gedaan binnen InHolland (afdeling Marketing, Toerisme en Vrijetijdsmanagement), een masterthesis voor de Master Leren en Innoveren. De belangrijkste onderzoeksvraag gaat over de mate van ondersteuning die gewenst is voor docenten die onderwijsvideo’s willen gaan maken en inzetten in het onderwijs. Hij heeft 23 docenten en medewerkers geïnterviewd en hen gevraagd welke ondersteuning ze nodig hebben om te kunnen beginnen met het maken van onderwijsvideos, welke belemmeringen een rol spelen, en wat ze zien als bedreigingen voor de relatie tussen docent en student als er meer video’s worden gebruikt.

De praktijk
In de praktijk blijken veel docenten standaard excuses te hebben om geen video’s te willen maken: Ze zijn bang dat studenten wegblijven uit bijeenkomsten, ze zijn bang dat het veel tijd kost en de studenten vervolgens niet kijken naar het materiaal. Docenten willen allereerst weten wat het hen oplevert om met zelfgemaakte onderwijs video’s te werken.

Wie de stap van face to face onderwijs naar onderwijs video’s wil maken moet dit zelf beslissen en zich actief opstellen. Goede ondersteuning bij het opstarten is daarbij essentieel. 

Zac legt uit dat het belangrijk is om te weten waar de docent die gaat beginnen met het maken van video’s zich op “de curve” bevindt. Voor iemand die bijvoorbeeld al wel eens communiceert via skype, facetime of google hangout is de drempel om te worden gefilmd lager dan voor iemand die helemaal geen ervaring heeft om zichzelf te zien praten. Zie schema:

Laagdrempelig: communiceren via skype/ facetime

Een stapje hoger is: de conversatie opnemen

Langzaam opbouwen
De golf van verandering is dus langzaam op te bouwen! Op basis van de uitkomsten van het onderzoek is een opzet gemaakt voor 3 workshops om docenten te ondersteunen. In de eerste workshop leren deelnemers praktisch hoe ze een mini weblecture kunnen maken. In de tweede workshop ontwikkelen deelnemers een weblecture die ze moeten integreren in het curriculum en krijgen ze didactische tips. In de derde workshop integreren ze de mini weblecture in het curriculum en leren ze over flipping the classroom.

Wie meer wil lezen over het onderzoek en de worskhops van Zac Woolfit kan de masterthesis (bijgevoegde pdf) lezen.

Sanne Gratama van Andel

Adviseur hoger Onderwijs

Centrum voor Onderwijs en Leren, Universiteit Utrecht